Ημέρα της Γυναίκας 2023
Η Get Involved αποφάσισε να τιμήσει την σημαντική αυτή ημέρα κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στις γυναίκες οικονομολόγους τόσο του παρελθόντος όσο και της σύγχρονης εποχής, από την Jane Marcet έως την Esther Duflo. Οι γυναίκες αυτές κατάφεραν να διεκδικήσουν την δική τους θέση και να διακριθούν στον ανδροκρατούμενο χώρο των οικονομικών, επηρεάζοντας η κάθε μία με τον δικό της τρόπο τον κλάδο των οικονομικών επιστημών.
Jane Marcet (1769-1758):
Η Jane Marcet ανέπτυξε σπουδαίο επιστημονικό έργο και στον τομέα των Οικονομικών. Ήταν μια δυναμική γυναίκα πανεπιστήμονας που με ζήλο συνέβαλε στην διάδοση της επιστημονικής παιδείας στα νέα κορίτσια. Το 1819 εκδίδεται το βιβλίο της Conversations on Political Economy, στο οποίο μέσω φανταστικών διαλόγων μεταξύ της καθηγήτριας B. και των δύο μαθητριών της Emily και Caroline, εκλαϊκεύεται η οικονομική θεωρία.
Ο Michael Faraday είχε γράψει για την Jane Marcet: Ο λόγος του βαθύτατου σεβασμού μου προς το πρόσωπό της αφορά την ικανότητά της να μεταλαμπαδεύει στο νεανικό και απαίδευτο μυαλό τις δύσκολες αρχές και τις αξίες όλων των φυσικών πραγμάτων.
Joan Robinson (1903-1983):
Μία από τις σημαντικότερες οικονομολόγους του 20ου αι., εκπρόσωπος της Νέο- Ρικαρντιανής Σχολής και της μετά- Κεϋνσιανής σκέψης. Το 1931 καταφέρνει ,ύστερα από ανεπίσημες μόνο αλλά πολλές συνεργασίες με το πανεπιστήμιο του Cambridge, να αποκτήσει την θέση βοηθού λέκτορα στα Οικονομικά. Παρά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές της και τα επιτεύγματά της γύρω από την ανάπτυξη επιστημονικών πονημάτων, η ακαδημαϊκή άνοδος εντός του πανεπιστημίου ήταν εξαιρετικά αργή λόγω του φύλου της.
Το πιο γνωστό από τα έργα της είναι το “The Economics of Imperfect Competition” (1933). Το 1937 γίνεται ,επιτέλους, λέκτορας στο Cambridge.
Όταν ο Milton Friedman ρωτήθηκε ποιος οικονομολόγος δικαιούταν να πάρει το Νόμπελ αλλά δεν το πήρε ποτέ, απάντησε με βεβαιότητα η Joan Robinson.
Esther Duflo (1972-):
Η Esther Duflo μαζί με τον Abhijit Banerjee και τον Michael Kremer, κέρδισαν το 2019 το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών για την πειραματική τους προσέγγιση στην καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας. Κατάφεραν να καθιερώσουν νέες μεθόδους και πρακτικές στο πεδίο των Οικονομικών της Ανάπτυξης. Η Duflo είναι όχι μόνο η δεύτερη γυναίκα στην οποία απονέμεται το Βραβείο Νόμπελ Οικονομικών, αλλά και η μικρότερη ηλικιακά που κατακτά βραβείο Νόμπελ Οικονομικών στην ιστορία του θεσμού. Ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) και συνεχίζει την ακαδημαϊκή της πορεία ως καθηγήτρια στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Το 2003, μαζί με τον Abhijit Banerjee, ίδρυσε το Abdul Latif Jameel Poverty Action Lab, ένα κέντρο ερευνών που στηρίζει την ανάπτυξη επιστημονικών πολιτικών για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Πιστεύει βαθιά ότι η σύνδεση γυναικείας ενδυνάμωσης και οικονομικής ανάπτυξης θα οδηγήσει στην πολυπόθητη πραγματική ισότητα των φύλων. Σε έρευνά της που δημοσιεύτηκε το 2012 με τίτλο “Women Empowerment and Economic Development” υποστηρίζει, ωστόσο, ότι η συνεχής προσήλωση στην ισότητα των φύλων αποκλειστικά χάριν της ίδιας της ισότητας (πέρα από τις οικονομικές προεκτάσεις) αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για την επίτευξη της πραγματικής ισότητας.
Harriet Martineau (1802-1876):
Γνωστή τόσο για την ενασχολήσή της με την κοινωνιολογία και την συγγραφή όσο και για την προσπάθειά της να εκλαΐκεύσει την πολιτική οικονομία. Πιστή στις αρχές του φιλελευθερισμού, αποφασίζει το διάστημα μεταξύ 1932 και 1934 να εκδώσει στο Λονδίνο ένα βιβλίο εννέα τόμων, το “Illustrations of Political Economy”, συνοψίζοντας και παρουσιάζοντας με εύληπτο τρόπο την σκέψη και τις θεωρίες μεγάλων φιλελεύθερων οικονομολόγων.
Η Martineau έγραψε πολυάριθμα άρθρα τόσο για την εργασία των γυναικών στο “Edinburgh Review” όσο και για την δημόσια εκπαίδευση των κοριτσιών στο “Cornhill Magazine”, ενώ ασχολήθηκε και με το δικαίωμα των γυναικών να ασκούν ιατρικά επαγγέλματα. Το 1866 υπέβαλε αίτηση μαζί με τις Elizabeth Garrett Anderson, Emily Davies, Dorothea Beale και Francis Mary Buss ζητώντας από το Κοινοβούλιο να αναγνωρίσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου.
«Στις γυναίκες δίνεται τέρψη και ευχαρίστηση ως υποκατάστατο της δικαιοσύνης που θα έπρεπε να απολαμβάνουν»
Elinor Ostrom (1933-2012):
Η Elinor Ostrom φοίτησε στο UCLA, από όπου έλαβε το πτυχίο και το διδακτορικό της, ενώ αργότερα, δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Ιντιάνα και της Αριζόνα. Έγινε γνωστή για την φιλελεύθερη προσέγγισή της στο πρόβλημα της διαχείρισης των κοινών πόρων. Κατέδειξε τόσο θεωρητικά όσο και εμπειρικά ότι η αυτοδιαχείριση ενός πόρου από τα μέλη μιας κοινότητας που αυτορυθμίζεται είναι σε πολλές περιπτώσεις όχι απλά μία εφικτή επιλογή, αλλά η αποτελεσματικότερη. Το 2009, η Όστρομ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών μαζί με τον Oliver E. Williamson. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε Νόμπελ Οικονομικών.
Η Ostrom -αξίζει να σημειωθεί- είχε αποκλειστεί για χρόνια από τον πυρήνα των εξελίξεων στον χώρο των οικονομικών επιστημών. Όταν παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ ως η πρώτη γυναίκα βραβευθείσα είπε: «Δεν θα είμαι η τελευταία». Δυστυχώς, 14 χρόνια μετά μόνο η Esther Duflo κατάφερε να βραβευτεί με βραβείο Νόμπελ Οικονομικών και να αποτελέσει την δεύτερη γυναίκα που κατακτά μία τέτοια κορυφή.
Christine Lagarde (1956-):
Η Christine Lagarde είναι Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το 2005 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εξωτερικού Εμπορίου της Γαλλίας. Μετά από μία σύντομη θητεία στο Υπουργείο Γεωργίας και Αλιείας, ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών και Οικονομίας και αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα στην θέση υπουργού κράτους των G-7. Έχει, επιπλέον, προεδρεύσει του Συμβουλίου ECOFIN. Για οκτώ συναπτά έτη, την περίοδο 2011-2019, βρισκόταν στην θέση της Γενικής Διευθύντριας του Δ.Ν.Τ.
Το 2022 συμπεριλήφθηκε ξανά στους 100 επιδραστικότερους ανθρώπους του κόσμου από το περιοδικό Time. Ο λόγος; Βρίσκεται σε ηγετική θέση μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον και δεν διστάζει να εφαρμόσει ανορθόδοξες πολιτικές, δίνοντας δύναμη στους εθνικούς κεντρικούς τραπεζίτες και ανοίγοντας διάλογο με την κοινωνία των πολιτών.
«Επιλέξτε να αμφισβητήσετε τα παλιά πρότυπα για τον ρόλο των γυναικών στο σπίτι, στην εργασία και στην κοινωνία μας. Ας αμφισβητήσουμε την καθιερωμένη πορεία των επαγγελματικών σταδιοδρομιών – ας ενθαρρύνουμε τις γυναίκες και τα κορίτσια να βαδίσουν σε μέρη όπου πολύ λίγες γυναίκες έχουν καταφέρει να φτάσουν μέχρι τώρα.Ας επιλέξουμε να αμφισβητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ασκούμε τον ηγετικό μας ρόλο και να ενισχύσουμε την πολυμορφία στα διοικητικά συμβούλια, τα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις μας.»
