Η Ημέρα της Γυναίκας αποτελεί μια διεθνή ημέρα για την ανάδειξη της συνεισφοράς των γυναικών στην κουλτούρα, την πολιτική και την κοινωνία ως σύνολο. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών ξεκίνησε να εορτάζει την Ημέρα της Γυναίκας το 1975, και από το 1977 προέτρεψε το σύνολο των κρατών-μελών του να αναγνωρίσουν την 8η Μαρτίου ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας.
Η εν λόγω παγκόσμια ημέρα είναι βαρύνουσας σημασίας και δεν πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε ως απλώς μια συμβολική ημέρα. Σύμφωνα με το European Institute for Gender Equality [EIGE], που αποτελεί έναν ανεξάρτητο φορέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αξιολογείται πως με τον τρέχοντα ρυθμό ενδυνάμωσης των γυναικών στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα χρειαστούν περίπου τρεις (3) γενεές για να επιτευχθεί ισότητα των φύλων (για περισσότερα πατήστε εδώ). Σύμφωνα με τον ίδιο φορέα, η Ελλάδα στον δείκτη Gender Equality Index [GEI] αποτελεί το κράτος που βρίσκεται πιο μακριά από το σύνολο των κρατών της Ένωσης στην επίτευξης ισότητας των φύλων, με βαθμολογία 52,5 στα 100, και απέχει 15,5 μονάδες από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (για μια πιο αναλυτική παρουσίαση πατήστε εδώ). Ο δείκτης GEI, αποτελείται από έξι (6) βασικούς τομείς και τριάντα-εννέα (39) δείκτες.
Λαμβάνοντας τα παραπάνω υπόψιν, η Get Involved αποφάσισε να ζητήσει από τις συνεργάτιδές της να αναδείξουν τις απόψεις και τις ιδέες τους στα ακόλουθα ζητήματα:
- Η θέση της γυναίκας στην επιστήμη.
- Η θέση της γυναίκας στην αγορά εργασίας.
- Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Παρακάτω, ακολουθεί η σύνοψη των απαντήσεών τους:
Ως προς την θέση της γυναίκας στην κοινωνία, το σύνολο των συνεργάτιδών μας επεσήμανε το δύσκολο έργο που επιτελούν επί καθημερινής βάσης οι γυναίκες, ώστε να ανταποκριθούν στο σύνολο των πολλαπλών τους ρόλων και των ποικίλης φύσης υποχρεώσεών τους. Επιπλέον, η Κλεονίκη και η Παναγιώτα αναφέρθηκαν στο καίριο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας, ως μία μορφή κοινωνικής παθογένειας εις βάρος του γυναικείου φύλου, που έχει αναδειχθεί έτι περισσότερο ενόψει και της πανδημίας και που καθιστά αναγκαίες περαιτέρω νομοθετικές ενέργειες για την εξάλειψη τέτοιων συμπεριφορών. Μάλιστα, το θέμα της μητρότητας και της άνισης κατανομής των οικογενειακών καθηκόντων κατά τη διάρκεια της συμβίωσης βρέθηκε στο επίκεντρο του προβληματισμού τους. Ωστόσο, δεν παραλείφθηκε και η αισιόδοξη αναφορά στην σταδιακή πλήρη ενσωμάτωση των γυναικών στην κοινωνία που παρατηρείται στις μέρες μας στις Δυτικές κοινωνίες, όπου η γυναίκα συνιστά σημαντικό παράγοντα της κοινωνικού βίου, αφού συμμετέχει στις κοινωνικές διεργασίες, συνδιαλέγεται, εκφράζει ανενδοίαστα τις απόψεις της και επηρεάζει τη λήψη των εκάστοτε αποφάσεων.
Εξίσου, όμως, αξιοσημείωτη είναι η ένταξη των γυναικών και στον τομέα της επιστήμης, όπου η θέση τους ενισχύεται σταδιακά σε ορισμένες εξ αυτών, όπως στη νομική επιστήμη, παρόλο που ακόμη σε κάποιους επιστημονικούς κλάδους συνεχίζουν να παρατηρούνται ανισότητες. Συγκεκριμένα, η Μαρία τόνισε ότι το περιβάλλον μεταβάλλεται και η “γυάλινη οροφή” που υφίστατο παλιότερα, μοιάζει να “ραγίζει” με την κατάληψη, μεταξύ άλλων, και από το γυναικείο φύλο κορυφαίων ακαδημαϊκών θέσεων. Η Μαιρηχάρη, μάλιστα, υπογράμμισε την σπουδαία συνεισφορά των γυναικών νομικών στην προώθηση και εξέλιξη της νομικής επιστήμης, αφού πλέον η γυναίκα νομικός είναι ενεργή, παρίσταται σε πληθώρα νομικών «forums», αναδεικνύεται σε «θέσεις-κλειδιά», διαπραγματεύεται, αλλά και αντιπαρατίθεται στους εκάστοτε, επίσημους ή μη, νομικούς διαλόγους. Άλλωστε και βάσει στοιχείων η γυναίκα στην Ελλάδα πρωτοστατεί στον δικαστικό κλάδο, ενώ, το επάγγελμα της δικηγορίας αν και παραμένει ανδροκρατούμενο στη χώρα μας, έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο ως προς την ενεργή παρουσία και ισότιμη αντιμετώπιση των γυναικών δικηγόρων. Η υποεκπροσώπηση, παρά ταύτα, των γυναικών στον τομέα της οικονομίας και των θετικών επιστημών είναι ένα γεγονός που καταδείχθηκε, μεταξύ άλλων, και από την Μαρίνα.
Δε θα πρέπει να παραλειφθεί, όμως, και η αναφορά στη θέση της γυναίκας στο χώρο εργασίας, όπου η γυναίκα σταδιακά αναδεικνύεται μεν και σε υψηλόβαθμες εργασιακές βαθμίδες, παρά ταύτα φαινόμενα άνισης εργασιακής μεταχείρισης φαίνεται πως δεν έχουν πλήρως εξαλειφθεί από κάθε εργασιακό περιβάλλον. Η Ερικέτη και η Νικολέττα σημείωσαν την πρόοδο που παρατηρείται στην είσοδο και κατάληψη ανώτατων εργασιακών θέσεων από το γυναικείο φύλο, χωρίς, βέβαια, να εξαντλούνται τα περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης της εργασιακής θέσης της γυναίκας εργαζομένου, αφού ακόμη παρατηρούνται άνισες επαγγελματικές ευκαιρίες σε διάφορους εργασιακούς κλάδους. Εξάλλου, η Βίκυ επεσήμανε πως σε πολλά εργασιακά περιβάλλοντα υφίσταται ακόμη μισθολογικό χάσμα μεταξύ των διαφορετικού φύλου εργαζομένων, καθώς και ότι οι εργασιακές συνθήκες που συχνά επικρατούν δεν είναι πάντοτε ευνοϊκές για τις γυναίκες. Όλα τα ανωτέρω μαρτυρούν την ανάγκη για ενθάρρυνση και ενίσχυση και της γυναικείας παρουσίας στους χώρους εργασίας με ταυτόχρονη προσπάθεια για εξάλειψη συμπεριφορών που δυσχεραίνουν τον εργασιακό βίο των γυναικών εργαζομένων.
Για τις τοποθετήσεις των συνεργάτιδών μας, παρακαλώ πατήστε εδώ.